Татар теле һәм әдәбияты укытучысы Хәлфәтуллина Әнисә Нурислам кызы сайты

         Шүрәле мәктәптә.

Нәкъ Яңавыл артында бардыр бер авыл – Карман диләр; 

Талларына сандугачлар кунып сайрый, диләр.

Гәрчә анда тумасам да, мин шунда күчә килдем;

Мәктәбендә тырышып чәчкән идем, урган идем

Ул мәктәпне, сезгә әйтим, һәр яктан килгән инде;            

Ул балалар, бар да тырыш, уңган инде.                              

Буйлары аларның булса да бик кечкенә;

Йөрәкләре бик зур, уйлары саф инеш кенә.

Ә зурлары! Рәт-рәт тора, гаскәр кеби, нәкъ тә нарат;        

Һич булмыйдыр алар белән авыз ачып, күккә карап.

Сорауларны ямгыр кебек яудыралар,                                

Сәләтләре белән таң калдыралар.

Тукта, мин юлдан адашканмын икән бит, күр әле;

Әллә ник истән дә чыккан, сүз башым бит "Шүрәле".

Аз гына сабыр итегез, хәзер язам;

Уйласам шуларны, гаклымнан да мин хәзер язам.

Шул турында аз гына, биш-алты сүз сөйлим әле,  

Гадәттә гел шулай була, димим әле.

Бик матур бер кышкы көндә зур сыйныфтан бер егет,

Жавап бирергә дип, минем янга басты килеп.                    

Шундый тын, минем укучым йоклап китте исә,

Алны, артны, уңны, сулны белмичә, бәгеремне кисә.

Дәфтәре кулда, егет җавапсыз тик тора;

Тукта, чү! Ямьсез тавышлы әллә нәрсә кычкыра.                

Сискәнеп киттем, егет басып тора аягүрә,                                   

Аңламастан мин каршымда нинди "ят" күрәм.                      

Нәрсә бу? Качкынмы, җенме? Я өрәкме, нәрсә бу?               

Коточарлык, бик килешсез, әллә нинди нәрсә бу!

Бик озак торгач карашып, күзне күзгә нык терәп,                  

Эндәштем мин укучыма: "Ни эшләргә хәзер кирәк?"

Бер дә шикләнмә, егет, син, мин явыз түгел;

Юл да кисмимен, шулай да мин бигүк риза түгел.

Балалар, сез дә минем янга килегез,

Хәзер бер аз укыйбыз вә уйныйбыз.

- Яхшы, яхшы, сүз дә юктыр, без карышмый уйныйбыз,

Сез шартыма күнерсез, диеп мин уйлыймын.

Бөек мәгърифәтьче М.Акмулла белемсезлекне урмандагы аңгыра аю белән чагыштырса, без бүген укучыларның укырга теләмәвен, ялкаулыгын  Габдулла Тукайның Шүрәлесе белән чагыштырабыз. Әйе, Шүрәлеләр балаларның дәфтәрләрендә, көндәлекләрендә еш кына барлыкка киләләр. Әмма без алар белән көрәшергә беләбез. Шулай булгач:
Шүрәлене курка, диләр
Белемле кешеләрдән.
Китапханәгә барыйк без -
Чара табыйк бу җеннән!
Шүрәлене җиңәр өчен,
Күрергә кирәк аны:
Интернет челтәренә керик,
Шунда таралган даны.
Агач тактадан башканы
Күрмәгәндер ШҮРӘЛЕ -
Интерактив такта белән
Син эшләп кара әле!
Котыртма безне, шүрәле,
Урының бит урманда.
Ялкаулашырга вакыт юк -
Җырлап биибез монда.

Иртәгесен укучылар шүрәлене тиргиләр:

– Урманда синең урының, эй, шүрәле, диделәр.

Безнең янга башка килмә, тиз яхшылык белән тыел!

Яхшы укысак без былтыр – яхшы укырбыз быел!"